کد مطلب:278570 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:180
گفتار ما
از احادیث این فصل معلوم می شود كه، حفظ ایمان و ولایت در دوره ی غیبت، و دوست داشتن دوستان حضرت حجت علیه السلام و دشمنی با دشمنانش دارای ثوابی ارجمند و آثار معنوی والاست.
شاید علت مترتب بودن چنین ثواب و آثاری، این باشد كه مؤمنان دوره ی غیبت با اینكه از دیدن امام خود و رسیدن به محضرش و شنیدن كلام نافذش محرومند، اما در عین حال او را دوست می دارند و به او ایمان دارند و دل و دین خود را به او سپرده اند، حال، انسان مؤمنی كه در دوره ی غیبت چنین روحیه ای داشته باشد اگر یكی از امامان پیشین را درك می كرد چه وضعی داشت؟ قطعا چنین است كه اگر او را درك می كرد، از او پیروی می نمود و در كنار او می جنگید و پاداش مجاهدان در ركاب امام حاضر را از آن خود می نمود؛ و چنین است كه امیرالمؤمنین علیه السلام - در حدیث هفتم - می فرماید: «مردمی هستند كه هنوز خداوند، پدران و اجدادشان را هم خلق نكرده است اما در این میدان با ما هستند... گروهی در آخر الزمان هستند كه در آنچه ما انجام می دهیم با ما شریكند، دلشان تسلیم امر ماست، به راستی و جدا كه در آنچه ما انجام می دهیم، آنها با ما شریك هستند.»
همچنین ممكن است علت این ثوابها و آثار ارزشمند، این باشد كه از آنجا كه مؤمنان راستین دوره ی غیبت، به امامشان ایمان آورده، دل و دین و جان به او سپرده و خود را برای جهاد در زمان حضور و قیامش آماده نموده اند، مثل این باشد كه محضر آن بزرگوار را درك كرده و در كنار او جنگیده اند و بنابراین از پاداش كسی كه او را درك كرده و در كنارش جنگیده است برخوردارند. این مطلب در مجموعه ی روایات این فصل به وضوح به چشم می خورد. [1] .
[ صفحه 108]
شاید علت مترتب بودن چنین ثواب و آثاری، این باشد كه مؤمنان دوره ی غیبت با اینكه از دیدن امام خود و رسیدن به محضرش و شنیدن كلام نافذش محرومند، اما در عین حال او را دوست می دارند و به او ایمان دارند و دل و دین خود را به او سپرده اند، حال، انسان مؤمنی كه در دوره ی غیبت چنین روحیه ای داشته باشد اگر یكی از امامان پیشین را درك می كرد چه وضعی داشت؟ قطعا چنین است كه اگر او را درك می كرد، از او پیروی می نمود و در كنار او می جنگید و پاداش مجاهدان در ركاب امام حاضر را از آن خود می نمود؛ و چنین است كه امیرالمؤمنین علیه السلام - در حدیث هفتم - می فرماید: «مردمی هستند كه هنوز خداوند، پدران و اجدادشان را هم خلق نكرده است اما در این میدان با ما هستند... گروهی در آخر الزمان هستند كه در آنچه ما انجام می دهیم با ما شریكند، دلشان تسلیم امر ماست، به راستی و جدا كه در آنچه ما انجام می دهیم، آنها با ما شریك هستند.»
همچنین ممكن است علت این ثوابها و آثار ارزشمند، این باشد كه از آنجا كه مؤمنان راستین دوره ی غیبت، به امامشان ایمان آورده، دل و دین و جان به او سپرده و خود را برای جهاد در زمان حضور و قیامش آماده نموده اند، مثل این باشد كه محضر آن بزرگوار را درك كرده و در كنار او جنگیده اند و بنابراین از پاداش كسی كه او را درك كرده و در كنارش جنگیده است برخوردارند. این مطلب در مجموعه ی روایات این فصل به وضوح به چشم می خورد. [1] .
[ صفحه 108]
[1] مولف محترم براي علت ثوابها و مقام معتقدان به غيبت و ولايت، كه در روايات آمده است، وجوهي ذكر فرموده اند، لكن خود ثوابها و مقامات را- علي رغم آنكه از سيره ي ايشان در گفتارهاي پيشين انتظار مي رفت - از روايات استخراج نكرده و توضيحي نفرموده اند.
اين آثار و ثوابها عبارت بودند از:
الف - رفاقت با پيامبر و مودت با ايشان، و كريمترين و عزيزترين افراد بودن در نزد ايشان.
ب - با پيامبر و هم درجه پيامبر بودن در قيامت.
ج - اجر هزار شهيد از شهداي بدر و احد داشتن.
د - قرب الي الله.
ه- بمنزله ي مجاهد جنگاور بودن در ركاب پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم.
و- شريك بودن در مجاهدات اميرالمؤمنين عليه السلام و اصحابش.
ز- در رديف افراد آماده در اردوگاه و حتي زير پرچم امام عليه السلام بودن.
(وفي ذلك فليتنافس المتنافسون)
مي توانيم ادعا كنيم كه مفهوم ظاهري بعضي از اين ثوابها را تا حدودي درك مي كنيم اما بعضي ديگر مثل رفاقت با پيامبر، معيت پيامبر، همدرجه پيامبر بودن و قرب الي الله، از مقاماتي هستند كه در محدوده ي اين ادعا نمي گنجد و بهتر است خوانندگان، از خود مولف محترم، و ديگراني كه اهل اين معاني هستند جويا شوند.
در مورد «معيت پيامبر»آن طور كه از بعضي افاضات شفاهي مولف محترم فهميده مي شود، شايد يكي از معاني آن، نوعي توجه شديد، هميشه، همه جا، در هر حال و هر كار به وجود مقدس پيامبر و عشق به آن حضرت باشد.مترجم.